De laatste dagen
24 november 2017 - Ho Chi Minh-stad, Vietnam
Ondertussen zit ik al weer 4 weken in Vietnam en dat betekend dat mijn tijd hier er bijna op zit.. Zondag vertrek ik per bus naar Cambodja waar ik ook weer ongeveer een maand rond ga reizen.
Gisteren ben ik na een 24 uur durende busrit in Ho Chi Minh aangekomen, de aller allerlaatste stop hier. Ik heb een geweldige tijd gehad in Vietnam en ga hier ook zeker nog eens terug komen! Ik heb geweldige mensen ontmoet, geweldige ervaringen gehad en weer veel kennis opgedaan. Ik ga het vooral enorm missen!
Na Mui Ne ben ik richting Da Lat vertrokken, een enorm hobbelige rit die ongeveer 5 uur duurde. Da Lat heeft een prachtige omgeving met van alles wat: grote meren, watervallen, koffieplantages, bergen, bossen en een bruisend centrum. De perfecte manier om de "countryside" te ontdekken is doormiddel van een Easyrider, dus bij iemand achterop de motor die je de mooiste plekjes laat zien en veel weet te vertellen! Het was een enorm gave en vermoeiende dag, maar vooral heel mooi. Van het grote meer tot de "silk-factory" en van de watervallen tot de weaselkoffieplantage. Al moet ik wel zeggen dat ik de silkfactory en de weaselkoffieplantage wat minder vond.. Bij de silkfactory worden dus eigenlijk de rupsen in massa's gekweekt en zodra ze een kokon gesponnen hebben, worden ze levend gekookt. En dat zodat wij een mooi stofje kunnen dragen..
Weasel koffie is één van de beste koffie's ter wereld, hier kost een kopje ongeveer $3, in Amerika en Europa kan dit oplopen tot $15-$18.. Het was interessant om het proces te zien, maar niet zo humaan. (Ja deze softy stond uiteindelijk met tranen in d'r ogen) Het gaat namelijk als volgt:
De bessen met de bonen worden geoogst zoals altijd, maar na het oogsten worden deze gevoerd aan wezels. Deze beestjes zitten echter in kooien en krijgen ook niks anders dan deze bessen. Je kon duidelijk zien dat ze zeer ongelukkig waren en redelijk paniekerig in de kooi rond renden.
Zodra de wezels de bessen eten, worden de koffiebonen niet verteerd en dus weer uitgepoept: zo komen de bonen aan hun speciale smaak. Ze worden gedroogd en klaargemaakt voor consumptie. Buitenom de manier van het proces moest ik het natuurlijk wel proeven: eerlijk gezegd vond ik het niet zo speciaal. Het heeft een sterke smaak, maar als collega's een 4 dubbele espresso maakte op het werk smaakte het hetzelfde 😂 (ja dit was soms zwaar nodig)
Verder heb ik wel genoten van de omgeving, het was ook leuk om eens de lokale grote supermarkt te bezoeken.. Verse vis betekend daar dus ook echt vers: het leeft nog en wordt terplekke voor je klaargemaakt!
Mensen zijn vaak bang voor voedselvergiftiging in landen als Vietnam maar ze eten hier zo puur, Nederland kan hier nog een voorbeeld aan nemen!
Na Da Lat was het tijd om naar de laatste echte stop te gaan: Hoi An.. Ik had deze stad eerst overgeslagen omdat deze het hardst was getroffen door de tyfoon, maar ben blij dat ik er nog naar toe ben gegaan. Het was ook helemaal niet zo te merken, er waren nog een paar straten naast de rivier overstroomt en het regende enorm veel, maar qua schade viel het enorm mee!
Hoi An staat vooral bekend door alle kleurige lampionnen die overal door de stad hangen, dit geeft een hele leuke sfeer. Ook is het bijna een must om naar een tailor te gaan en bijv. een maatpak of mooie jurk te laten maken. Omdat ik nog 8 maanden te gaan heb, heb ik een jumpsuit laten maken want die ontbrak nog in mijn backpack en zijn altijd makkelijk. Buitenom de old quarter heb ik niet zo veel gezien van de omgeving door het slechte weer, ik wilde eerst een fiets of scooter huren maar ik zag het niet zitten om na 5 minuten al doorweekt te zijn 😅 gelukkig zijn er genoeg leuke koffietentjes te vinden om een regenachtige dag door te komen.. Alle foto's volgen later, het zijn er zo veel 😂😛
Verder ben ik echt verliefd geworden op Vietnam. De gastvrijheid van de locals, de sfeer, de cultuur en de omgeving; alles is geweldig.(op het verkeer na dan) Ik ben ook gewoon een beetje sip dat morgen mijn laatste dag al is, maar Cambodja gaat ook een geweldig nieuw avontuur worden! Een maand was eigenlijk veel te kort voor Vietnam en daarom ga ik ook absoluut nog eens terug. Ik heb de meest fantastische en interessante mensen mogen ontmoeten, die ook voor altijd een plekje in mijn hart hebben.
Voor iedereen die Vietnam op de planning heeft staan: doe het. Please. Het is geweldig. Probeer zo veel mogelijk streetfood, laat je niet oplichten door motorbiketaxi's, maar een praatje met locals(ze leren graag Engels) en kijk je ogen uit!
Een deze dagen ga ik alle foto's van Vietnam uploaden dus houdt het in de gaten 😛
Liefs
Gisteren ben ik na een 24 uur durende busrit in Ho Chi Minh aangekomen, de aller allerlaatste stop hier. Ik heb een geweldige tijd gehad in Vietnam en ga hier ook zeker nog eens terug komen! Ik heb geweldige mensen ontmoet, geweldige ervaringen gehad en weer veel kennis opgedaan. Ik ga het vooral enorm missen!
Na Mui Ne ben ik richting Da Lat vertrokken, een enorm hobbelige rit die ongeveer 5 uur duurde. Da Lat heeft een prachtige omgeving met van alles wat: grote meren, watervallen, koffieplantages, bergen, bossen en een bruisend centrum. De perfecte manier om de "countryside" te ontdekken is doormiddel van een Easyrider, dus bij iemand achterop de motor die je de mooiste plekjes laat zien en veel weet te vertellen! Het was een enorm gave en vermoeiende dag, maar vooral heel mooi. Van het grote meer tot de "silk-factory" en van de watervallen tot de weaselkoffieplantage. Al moet ik wel zeggen dat ik de silkfactory en de weaselkoffieplantage wat minder vond.. Bij de silkfactory worden dus eigenlijk de rupsen in massa's gekweekt en zodra ze een kokon gesponnen hebben, worden ze levend gekookt. En dat zodat wij een mooi stofje kunnen dragen..
Weasel koffie is één van de beste koffie's ter wereld, hier kost een kopje ongeveer $3, in Amerika en Europa kan dit oplopen tot $15-$18.. Het was interessant om het proces te zien, maar niet zo humaan. (Ja deze softy stond uiteindelijk met tranen in d'r ogen) Het gaat namelijk als volgt:
De bessen met de bonen worden geoogst zoals altijd, maar na het oogsten worden deze gevoerd aan wezels. Deze beestjes zitten echter in kooien en krijgen ook niks anders dan deze bessen. Je kon duidelijk zien dat ze zeer ongelukkig waren en redelijk paniekerig in de kooi rond renden.
Zodra de wezels de bessen eten, worden de koffiebonen niet verteerd en dus weer uitgepoept: zo komen de bonen aan hun speciale smaak. Ze worden gedroogd en klaargemaakt voor consumptie. Buitenom de manier van het proces moest ik het natuurlijk wel proeven: eerlijk gezegd vond ik het niet zo speciaal. Het heeft een sterke smaak, maar als collega's een 4 dubbele espresso maakte op het werk smaakte het hetzelfde 😂 (ja dit was soms zwaar nodig)
Verder heb ik wel genoten van de omgeving, het was ook leuk om eens de lokale grote supermarkt te bezoeken.. Verse vis betekend daar dus ook echt vers: het leeft nog en wordt terplekke voor je klaargemaakt!
Mensen zijn vaak bang voor voedselvergiftiging in landen als Vietnam maar ze eten hier zo puur, Nederland kan hier nog een voorbeeld aan nemen!
Na Da Lat was het tijd om naar de laatste echte stop te gaan: Hoi An.. Ik had deze stad eerst overgeslagen omdat deze het hardst was getroffen door de tyfoon, maar ben blij dat ik er nog naar toe ben gegaan. Het was ook helemaal niet zo te merken, er waren nog een paar straten naast de rivier overstroomt en het regende enorm veel, maar qua schade viel het enorm mee!
Hoi An staat vooral bekend door alle kleurige lampionnen die overal door de stad hangen, dit geeft een hele leuke sfeer. Ook is het bijna een must om naar een tailor te gaan en bijv. een maatpak of mooie jurk te laten maken. Omdat ik nog 8 maanden te gaan heb, heb ik een jumpsuit laten maken want die ontbrak nog in mijn backpack en zijn altijd makkelijk. Buitenom de old quarter heb ik niet zo veel gezien van de omgeving door het slechte weer, ik wilde eerst een fiets of scooter huren maar ik zag het niet zitten om na 5 minuten al doorweekt te zijn 😅 gelukkig zijn er genoeg leuke koffietentjes te vinden om een regenachtige dag door te komen.. Alle foto's volgen later, het zijn er zo veel 😂😛
Verder ben ik echt verliefd geworden op Vietnam. De gastvrijheid van de locals, de sfeer, de cultuur en de omgeving; alles is geweldig.(op het verkeer na dan) Ik ben ook gewoon een beetje sip dat morgen mijn laatste dag al is, maar Cambodja gaat ook een geweldig nieuw avontuur worden! Een maand was eigenlijk veel te kort voor Vietnam en daarom ga ik ook absoluut nog eens terug. Ik heb de meest fantastische en interessante mensen mogen ontmoeten, die ook voor altijd een plekje in mijn hart hebben.
Voor iedereen die Vietnam op de planning heeft staan: doe het. Please. Het is geweldig. Probeer zo veel mogelijk streetfood, laat je niet oplichten door motorbiketaxi's, maar een praatje met locals(ze leren graag Engels) en kijk je ogen uit!
Een deze dagen ga ik alle foto's van Vietnam uploaden dus houdt het in de gaten 😛
Liefs
Echte levens lessen weer meis
Dikke knuffel 😘