Petra en Dana

De afgelopen weken heb ik een klein beetje last gehad van uitstelgedrag, vandaar dat er nu pas weer een nieuwe blog online staat 😅 en het zal een lange worden, ik heb genoeg te vertellen namelijk!

Aan het einde van de vorige blog gingen we onderweg naar Wadi Musa, verrassend genoeg verliep dit niet helemaal soepel. We gingen met de local bus, en die rijden pas weg als ze vol zitten. We waren met zijn vijfen en de bus die er stond had geen plek meer voor vijf, dat werd de volgende bus dus.. Na een uur wachten was ook die bus eindelijk vol en vertrokken we vol goede moed naar Wadi Musa. Surprise; de bus had een lekke band.. We reden over de Desert Highway dus zoals je misschien al gegokt hebt zijn hier vrij weinig garages ed te vinden. Na een half uur voorzichtig rijden was daar ineens een bandenboer, eindelijk. Na anderhalve liter water was een wc ook wel fijn, dus ik vaag Engels werd ik samen met andere mensen een gebouw in gestuurd. Dit zag er uit alsof er zwervers woonden en het verder verlaten was, er bleken 6 jongens te wonen wat ook wel veel verklaarden 😛 gelukkig nodigden ze ons uit om bij hun even naar de wc te gaan, en daarna moesten we wel even wat eten en drinken met ze.. Het is en blijft een enorm gastvrij volk! Toen de sisha tevoorschijn kwam zeiden we dat we echt verder moesten, dus nog even Facebook uitgewisseld en we konden weg.. Of niet.. Één van de gasten kwam nog naar beneden en riep of ik even kwam, daar liet ie een zeer slechte google vertaling zien van "Mika give me kiss" dus dat heb ik ook maar vriendelijk afgewezen. Ben er wel achter gekomen dat als ik later echt met 30 katten eindig ik nog altijd naar Jordanië kan verhuizen, aandacht genoeg daar! Iets te veel zelfs, Instagram ging op privé en Tinder werd verwijderd, ik werd zwaar gestalkt, maar ja heb ik dat ook eens meegemaakt 😛

Maar na alle gekkigheid kwamen we heelhuids aan in Wadi Musa en was het tijd om even te relaxen. We verbleven in Rafiki hostel, niet perfect maar hele leuke eigenaren en goeie sfeer! Ook voor moeders weer de eerste keer in een dorm, jaja ze heeft wat meegemaakt hoor! 

Maar na een redelijke "chilldag" stond de wekker weer om 05:00 om vroeg naar Petra te gaan. Wat geweldig mooi! Ik heb veel mooie plekken gezien maar deze omgeving was echt heel mooi. Helaas was er wel regen afgegeven dus was het ook flink bewolkt, en toen we net bij een viewpoint stonden begon het flink te gieten. Gelukkig was er een koffietentje waar we konden schuilen en hier hebben we geweldige verhalen gehoord over het bedouinenleven (trouwen is dus belachelijk duur) Na een heerlijk bakje Arabische koffie (echt goddelijk dat spul) was het weer redelijk droog en begonnen we aan de afdaling, blijft makkelijker gaan dan omhoog klimmen! Eenmaal beneden werden we overrompeld door het aantal toeristen, ezels en kamelen. Het grote voordeel van zo vroeg gaan is dat het nog lekker rustig is, toen wij rond half 12 dus weer beneden kwamen van het viewpoint waren de grote touringcars dus ook gearriveerd met mensen die er een paar uur heen gaan voor een foto en dan verder gaan naar de volgende Instagram-waardige spot. Na een korte pauze en een nieuwe puppy-vriend gingen we verder. Wij hadden het heerlijk rustig gehad en besloten naar nog een ander viewpoint te lopen, de "high place of sacrifice" één van de hoogste punten van Petra. Het begon alleen weer bizar hard te gieten dus hebben we thee gedronken in een souvenirkraampje op de top. We boden de man nog een sigaret aan maar hij zei dat hij lokaal spul had wat beter was: het bleek wiet te zijn 😂 die man zat gewoon kneiterstoned boven op een berg, best een goed leven denk ik.. 

Dat was ook het moment dat we besloten dat het genoeg was voor die dag.. We hebben ruim 10 uur rondgelopen en gehiked! Wat ook vast als een verrassing komt is dat ik weer gewond was.. Niet heel erg gelukkig, ik had nog een blaar van de Wadi Mujib en door het vele lopen was het gaan ontsteken en groter geworden, eens een sukkel altijd een sukkel he 😉 maar na die dag leek mijn kleine teen meer op een knakworstje dan op een teen, dus dat werd even rustig aan. Eenmaal bij het hostel wilde ik een goeie douche nemen en het rustig aan doen. Die douche werd geen goeie, ik had net shampoo ingedaan en toen stopte het (koude) water er mee.... Ik had het al koud, het water was al koud, de temperaturen buiten waren ook niet warm en dan sta je daar een half uur met een natte kop te bevriezen. Safe to say voelde ik me dus verschrikkelijk ziek na de douche en ben ik gelijk mijn bed in gedoken. Avondeten heb ik overgeslagen en ook de volgende dag een chilldag ingelast, om zo veel mogelijk te slapen en me beter te voelen. Het deed me wel goed want de volgende avond was ik weer ready to go! Wel een knakworstje als teen nog, sad. Die avond organiseerde het hostel een "dinner-party": een kleine tour in Little Petra en dan eten in een camp. Ik ging mee op flipflops wat niet de beste keuze was maar het was een leuke avond met heerlijk eten en gezellige mensen, wat wil je nog meer? 

Laat hebben we het niet gemaakt want de volgende dag stond Petra weer op de planning, dit keer de back-door trail. Of zoals mam zegt; trial. En dit was echt ontzettend gaaf! Mijn teen was nog niet goed, eigenlijk alleen maar erger, maar had dit ook niet willen missen. Met de backdoor begin je dus eigenlijk bij het Monastery, wat normaal ongeveer 4 uur duurt om te bereiken, mede dankzij de 850 traptredes die je moet klimmen. Met de backdoor wordt je dus bij een achteringang gedropt en vanaf daar is het nog een uur hiken door het meest geweldige landschap. Wat ook een giga voordeel is, is dat je het Monastery dus bereikt als er nog niemand anders is en dat is zoo mooi! PS; het Monastery komt voor in Transformers, mocht het je bekend voorkomen! 

Hier hebben we dus bijna 2 uur gezeten en genoten van een koffie, toen was het tijd om aan de 850 stappen de beginnen, wel naar beneden gelukkig. Voor mijn teen was het alleen maar slechter denk ik, die deed ook belachelijk veel pijn er na. Verder die dag hebben we het dus ook erg rustig gedaan en gewoon genoten van de uitzichten en de mensen. Bij terugkomst in het hostel besloot ik maar naar de dokter te gaan, antibiotica mee en we konden er weer tegen aan! Toch heb ik het nog een beetje verstandig gedaan en ben ik niet meer naar Petra gegaan, mam nog wel. Wel heel gezellig gehad in het hostel! 

De volgende stop op de planning was namelijk Dana Nature Reserve. De naam zegt het al; hiken. Ik ben heel blij dat ik het wat rustiger aan heb gedaan want had dit ook niet willen missen! De eerste indruk was niet geweldig want het waaide heel hard en het hotel zag er niet super fris uit. Oa de WC spoelde niet door en de douche zag er uit alsof er iemand in dood was gebloed, uiteindelijk was het allemaal opgelost en schoon en was het een prima plek. De volgende dag merktten we wel hoe handig een huurauto geweest zou zijn, de meeste trails waren enkel te bereiken met de auto. Uiteindelijk besloten we maar de enig gangbare hike te doen, 14 kilometer heen, en daarna 2,5 uur terug in de auto. Dit omdat je dus eigenlijk helemaal terug moet naar Petra om de highway te hebben.. Het is het wel enorm waard, de hike zelf was heel mooi en de autorit door Wadi Araba was ook belachelijk mooi! Echt, ik heb veel mooie plekken gezien maar Jordanië heeft het echt allemaal! Ohja, de reden waarom je opgehaald met de auto moet worden, is omdat de trail een flink hoogteverschil heeft. Dana village ligt op 1200m hoogte en het eindpunt ligt op 300m. Natuurlijk kan je het ook wel terug lopen, maar dat is een flinke klim.

Na de hike in Dana hadden we wel even genoeg gelopen en besloten we nog 1 nachtje terug te gaan naar Wadi Musa, voornamelijk omdat het makkelijker zou zijn om hierna naar de Wadi Rum te gaan. We verbleven weer in Rafiki Hostel en de sfeer was tof zoals altijd. Ik moest en zou mee gaan naar de dinner-party, ookal zou ik gewoon een avondje in het hostel blijven hangen. Uiteindelijk een hele gezellige avond gehad dus absoluut geen spijt van gehad gelukkig! 

De volgende ochtend was het tijd om naar de Wadi Rum te gaan maar daar vertel ik in een andere blog over! We zijn inmiddels bijna in Goes en mijn duimen doen pijn van het typen 😛 ik zal vanavond ook alle foto's uploaden dus houd het in de gaten! 

Kusjes