Borneo & Singapore

Het is al weer eventjes geleden dat ik een blog heb geschreven maar niet getreurd; ik leef nog! Ik ben ondertussen in Singapore, wat een stad.. Maar eerst nog even over de andere plekken, het zijn er genoeg dus bereid je voor op veel leesvoer! 

De laatste keer dat ik schreef zat ik in het vliegtuig naar Miri, hier ben ik echter maar heel kort gebleven. Ik was van plan om naar de omliggende natuurparken te gaan, maar ik was eens een keer verstandig en besloot niet te gaan. Dit door m'n voeten. De wonden waren nog altijd open, ik had dus weer op teenslippers gemoeten wat in principe geen probleem zou zijn, maar ik wilde het niet riskeren om het erger te maken! Wat wel leuk was om te zien waren de verkiezingen; voor het eerst in 60 jaar heeft Maleisië een nieuwe overheid! Na anderhalve dag ging ik weer verder; naar Brunei! 

Brunei is officieel een apart land, maar oh zo klein! Met twee extra stempels in m'n paspoort kwam ik op vrijdag om 11:30 aan in de hoofdstad, een gevaarlijke tijd. Niet omdat ze dan allemaal ruzie ofzo krijgen, maar het is elke vrijdag van 12:00 tot 14:00 verplicht om aan het gebed mee te doen. Ook al verbleef ik dan in de hoofdstad, het veranderde in een spookstad! Er waren maar een paar mensen op straat, ik heb denk ik ook maar drie auto's zien rijden in die tijd! Heel bizar om te zien! 

Brunei is ook duuuur. Er is geen alcohol verkrijgbaar, ik wil niet weten hoeveel een pakje sigaretten kost! Wel vond ik hier dingen in een supermarkt die je in Nederland al amper ziet, (in Zeeland tenminste) dus slecht voor de portemonnee. Omdat het zo klein is, is er dus ook niet zo veel te zien. Er zijn een aantal mooie grote moskeeën, een nationaal park en je kunt wildlife spotten op de rivier. Het nationale park kostte gelukkig maar $135 Brunei Dollar voor een dagje, zo'n €90, dus dat sloeg ik maar even over. In het hostel had ik een gezellig Maleis meisje ontmoet met wie ik het boottochtje wilde doen, maar helaas helaas het bleef regenen. De bootjes waren niet overkapt en we hadden geen zin om zeikensnat te regenen. Voor jullie misschien een opluchting; ik heb tot nu toe bijna elke dag regen gehad de afgelopen maand ⛈️

Twee volle dagen in Brunei is ook meer dan genoeg dus ik besloot om de grens terug over te steken naar Maleisisch Borneo; Kota Kinabalu. Een zeer vermoeiende rit, 9 uur totaal en 8 extra stempels in m'n paspoort. Kijk maar eens op de kaart van Borneo, Brunei is heel apart verdeeld dus je hebt continu grensovergangen. 

Eenmaal in Kota Kinabalu aangekomen was ik enorm moe en heb ik ook niet veel uitgevoerd die avond. De volgende dag wilde ik eigenlijk al weer verder reizen naar het Nationale Park, maar ik had me verslapen, surprise surprise; ik houd nog altijd enorm van slapen. Het beste is om vroeg in de ochtend die kant op te gaan omdat de minivans enkel rijden als ze vol zitten. Welkom bij het openbaar vervoer in Sabah; het is om te janken! 

Ook de tweede ochtend had ik me een beetje verslapen maar ik ging het er op wagen; na ruim een uur gewacht te hebben besloten ze maar te gaan rijden met drie man in de bus. Na twee uur hobbelen en schuiven kwamen we aan bij het Nationale Park. Ik had een hostel net er buiten geboekt want in het park zelf is echt niet te betalen. De meeste mensen gaan naar het park om Mount Kinabalu te beklimmen, een zware trek! Het kost gelukkig ook maar €250 om het te doen en normaal gesproken moet je minimaal een half jaar van te voren boeken; ik sloeg het maar even over. Gelukkig zijn er ook nog andere hikes rondom het park, helaas waren de leukste gesloten.. Oa degene waarbij je uitzicht hebt op de berg, jammer. Samen met een Hongaars meisje wie ik in het hostel had ontmoet besloten we 2 andere trails te doen, in principe hele simpele en eigenlijk redelijk saai. Zoals ik eerder al vermeld had is het overal een beetje achterstallig onderhoud; hier dus ook. We kozen een trail met een aantal viewpoints; die waren dus allemaal gesloten. Dit werd jammer genoeg niet verteld aan het begin dus dat was een beetje een teleurstelling! De laatste kilometer had je een afslag naar een andere trail, terug naar het park. Wij wilden nog even door dus bleven op de trail die we al aan het volgen waren. En wat denk je? De laatste 200 meter was afgesloten.. Nergens vermeld of verteld.. We hadden dus eigenlijk twee opties; terug omhoog en de afslag nemen of het gewoon proberen om door te gaan. De koppige Zeeuw in mij besloot dus gewoon eigenwijs door te gaan. We werden begroet door enorm veel spinnenwebben die over het pad hingen, je kon merken dat er al een tijdje niemand meer had gelopen. Het hele pad lag onder een dikke laag bladeren, maar buitenom dat konden wij niet bedenken waarom het nou dicht was.. Tot de laatste 20 meter 😂 daar verdween het pad in een wilderige bush. Je kon zien dat meer mensen eigenwijs waren geweest en door de bush waren gelopen dus wij besloten het ook te proberen. Overal takken & de uitgang moesten we klimmen over een aantal takken en een houten barricade; maar we hebben het pad afgemaakt! 

Ohja; hier kon ik al weer dichte schoenen aan! Op flipflops had ik dit waarschijnlijk niet overleefd haha, door de regenval was de trail vaak erg modderig en glad! 

We hadden geen goede hoop voor de andere trails en besloten dus maar te stoppen. Ik ging terug naar het hostel & het Hongaarse vrouwtje besloot om gelijk de bus terug naar KK(Kota Kinabalu) te nemen. Ik gaf dr groot gelijk, het hostel was flut.. We sliepen samen met een Duits meisje, Carla, op een krappe dorm met 2 stapelbedden. Je kreeg een dun dekentje en het raam kon niet dicht. We zaten op 1500 meter hoogte dus het koelde flink af 's avonds! Gelukkig was er wel warm water in de douche, maar voor een extra deken moest je betalen.. Na een paar bibberende nachten besloot ik ook verder te gaan; naar Sepilok.

Carla had dit de dag ervoor geprobeerd; ze heeft ruim 4 uur zitten wachten op de bus. Ik had dus zeer goede hoop! Maar bij mij ging het eigenlijk heel soepel! Ik heb 40 minuten zitten wachten op een bus en toen kon ik mee. Het werkt namelijk zo; we weten de tijden dat ze ongeveer vertrekken vanuit KK en wanneer ze dan ongeveer bij het Nationale Park zijn. Je moet dus gewoon zwaaien naar een voorbijkomende bus en hopen dat er plek is. Bij Carla zat de eerste namelijk vol en daarna kwam de bus gewoon niet opdagen. Voor het eerst dat iets soepel ging bij mij, of toch niet?

De bus had als eindpunt Sandakan, een grotere stad net na Sepilok. De bus dropte mij dus af bij een rotonde in de buurt van Sepilok, vanaf daar moest ik dan lopen naar Sepilok en mijn hostel. Dit was een kleine 2 kilometer dus prima te doen, maaaar, het was de eerste dag van de Ramadan en aangezien de bus vol met strijdende moslims zat besloot ik niet te drinken in hun bijzijn. Ik had zes uur in de bus gezeten zonder dus te drinken en jawel, toen ik de bus uit ging was ik mijn water dus vergeten... Ik moest toen nog aan de twee kilometer beginnen, inclusief een backpack van 12 kilo op m'n rug! 

Het was strijden en ik was zo blij dat ik in het hostel was aangekomen! Gelukkig hadden ze een supermarktje, maar je raad het al, die bleek dus dicht te zijn.. Nergens in de buurt was het mogelijk om water te halen, dus de enige optie was een limoenijsje die ze bij de receptie verkochten. Ik was nog nooit zo hopeloos voor water geweest en wat was ik blij dat de supermarkt 2 uur later open ging!

In het hostel kwam ik Carla weer tegen, toevallig zaten we in dezelfde dorm! 

Ik heb eerder al vermeld dat mijn research kunsten niet geweldig zijn, ook hier kwam ik dus weer aan op een plek zonder te weten hoe en wat. Ik dacht dus eigenlijk dat Sepilok de plek was waar je rivercruises over de Kinabantangriver kon doen; dus niet. 😅 Buitenom een Sunbear sanctuary en een Orang Oetans sanctuary was hier dus niet veel te doen. Ik heb het niet meer zo op sanctuaries dus besloot de volgende dag met Carla verder te reizen naar Sukau; een klein plekje aan de rivier! Super lief plekje en natuurlijk ook weer prijzig..

Hier heb ik dus ook de rivercruises gedaan om wildlife te spotten! Als je geluk hebt kun je wilde olifanten & Orang Oetans zien, ik had dit geluk helaas niet haha! Maar ik heb wel enorm veel andere dieren gezien; enorm veel soorten vogels oa de kingfisher, hornbill & een uil; heeel veel probiscus apen (neusapen); de standaard apen waarvan ik de naam weer ben vergeten; vuurvliegjes; krokodillen en nog veel meer! Het was heerlijk om weer op een rustig plekje midden in de natuur te zitten. 

Na 3 dagen in Sukau was het tijd om naar Semporna te gaan: om te gaan duiken! Ook weer zo'n avontuur.. Ze konden me vanuit Sukau enkel bij een kruispunt afzetten en daar moest ik dan de bus pakken. Carla & een ander Duits meisje waar ik mee in Sukau was waren een dag eerder gegaan, dus ik was heulemaal alleen. Ik weet niet waarom maar de minivan vertrok te laat vanuit Sukau dus ik had de bus gemist.. Duurde ook bijna een uur voordat ze me dat vertelden. Toen moest ik dus met de minivan naar Lahad Datu, dit was prima te doen. Voor 80% van de rit had ik de minivan voor mezelf en daarna met wat lieve lokale vrouwen. In Lahad Datu moest ik overstappen op een andere minivan naar Semporna; verschrikkelijk. 😌 Ik moest dus tussen de bestuurder & passagiersstoel zitten op zo'n vet ongemakkelijk ministoeltje zonder enige beenruimte. Ik denk dat dit de meest kutste rit die ik ooit gehad was?? Zelfs in Cambodja tussen de kippen was nog beter! Het was ook echt een droevige rit. Voor de duidelijkheid; ik reisde van Noord-Borneo naar het Noordoosten. Officieel gezien is hier een slecht reisadvies; oranje aka enkel noodzakelijke reizen. Dit door kidnappingen die door Filipijnse piraten worden uitgevoerd. Hier heb ik niks van gemerkt gelukkig maar wel veel armoede en ontbossing.. Ik had nog nergens in Maleisië zo'n armoede gezien.. De kinderen die langs de weg bedelen bij de auto's, overal straathonden, ook dode. En overal waar je keek palmolieplantages.. Geen oerwoud, geen jungle, enkel palmolieplantages. Kilometers lang. Sabah, de noordelijke provincie, staat bekend voor de extreme ontbossing en dat was ook goed te merken, zo sneu..

Na een bizar helse rit kwam ik dus aan in Semporna, ik heb me nog nooit ergens onveilig gevoeld maar hier vond ik het echt niet fijn om alleen over straat te lopen. Overal word je nageroepen; of je nou een short draagt of een lange broek. Ik werd er knettergek van, het is zo irritant en ze blijven je soms ook gewoon achtervolgen.. Was absoluut geen fijne plek dat..

Wat wel leuk was, was dat ik Carla daar weer tegen kwam, weer hetzelfde hostel haha. Ook super toevallig hadden we dezelfde duikshop voor de komende dagen gekozen! Dus na 1 nachtje was het gelukkig tijd om richting het eiland Mabul te gaan om te duiken! Het viel helaas wat tegen..

De omgeving was mooi & het duiken was mooi; maar de shop was flut.. De mensen waren wel aardig maar de spullen waren gewoon echt bagger. Ook hielden de DM's (divemasters) niet echt rekening met je tijdens het duiken. Ik heb 12 duiken gedaan, die had ik van te voren al geboekt & zou geen geld terug krijgen als ik zou stoppen, en zeker 8 duiken heb ik kapotte spullen gehad waardoor ik ineens zonder lucht zat onder water.. Is geen fijn gevoel kan ik je vertellen! Dit doordat de regulator lekte, de meter kapot was of de tank kapot was.. Ook stond er op veel plekken een sterke stroming & als ze dan perse tegen de stroming in willen zwemmen kost dat veel meer moeite dan relaxed duiken. Ik ben ook niet echt een fan van diepduiken. Ik ben dan wel bevoegd om tot 32 meter te gaan maar ik vind het veel fijner rond de 15-20 meter met een leuk koraalrif of een wrak. Als je op 28 meter zit is er gewoon veel minder te zien en is het minder relaxed.

Tijdens mijn verblijf op Mabul heb ik ook 3 duiken bij Sipadan gedaan; één van de beste divespots van de wereld! Het kost dan ook aardig wat maar het is een beschermd gebied en je hebt een permit nodig. Elke dag zijn maximaal 120 permits beschikbaar, dus zo'n 40 mensen a 3 duiken. Ik heb enorm gave dingen gezien maar door de duikshop heb ik een mindere ervaring gehad. Ook hier lekte mijn regulator of zat er ineens geen lucht meer in de tank.. Dit is één keer op 30 meter gebeurd en dat is geen pretje kan ik je vertellen! Ze lette ook totaal niet op diepte; tijdens de eerste duik doken we into the blue en onder ons was een grote groep haaien. Om dichterbij te komen gingen we dus was dieper. Eindstand zat ik op 42 meter diepte; oeps. Blijkbaar was de duikcomputer van de divemaster kapot dus die stopte er vaak mee. Geen fijne ervaringen daar..

Maar: ik heb dus wel heeel veel haaien gezien! Ook gigantische zeeschildpadden, barracuda school, jackfishschool en mooi koraal.

Al met al was het oke, niet geweldig. De duikshop heeft mijn ervaring eigenlijk gewoon een beetje verpest, ik zou dus ook niet aanraden om daar heen te gaan, stuur me maar een berichtje als je de naam wilt weten 😂

Na Mabul was het tijd om terug naar Semporna te gaan en direct de nachtbus terug naar KK te nemen; wat een ramp 😂 zo oncomfortabel en hobbelig, echt de slechtste nachtbus die ik ooit heb gehad! Ik kwam ook echt om 04:30 aan in KK en ze hadden geen idee wanneer de bussen naar het centrum gingen. Uiteindelijk heb ik om 06:00 maar een Grab genomen en moest ik nog even wachten tot het hostel open was, wat was ik blij dat ik gelijk de kamer in kon en nog even kon slapen! 

's Avonds heb ik afgesproken met Azy, het meisje uit Brunei. Gezellige avond gehad & plekjes gezien die toeristen niet zomaar zien! De volgende middag had ik een vlucht gepland staan; naar Singapore!

Ik kwam 's avonds aan dus de eerste dag heb ik niet zo veel gedaan. Ik verblijf midden in Chinatown, wat een plek! 

In Singapore was het tijd voor nog een reünie; met Jerinne! Jerinne woont hier en ik heb haar leren kennen in Laos. We hebben samen oud& nieuw gevierd daar en nog wat andere feestjes; super leuk dus om haar weer te zien! Ze heeft me de eerste dag de hotspots van de stad laten zien; zo veel zijn het er niet 😂 zeker geslaagd dagje! Verder is Singapore echt klein en duur! Het is voornamelijk heel modern. Een pakje sigaretten is $13 Singapore dollars, whoeps. Biertje in een bar; $14 maaaar ze hebben hier, jawel, Breda bier in de 7/11!!! Ik had er nog nooit van gehoord. Het kost maar $2 en is best prima te drinken eigenlijk! 

Vandaag heb ik een rustdagje genomen, oa om deze blog te schrijven. Ben er ondertussen een paar uur mee bezig geweest omdat m'n duimen pijn gingen doen 😂 morgenochtend vlieg ik naar Jakarta om aan het laatste land te beginnen; Indonesië! Het einde van mijn reis is in zicht, de bankrekening begint gevaarlijk leeg te raken en ik begin ook wel zin te krijgen om iedereen weer te zien! Jana & Marc zie ik over 2 dagen in Jakarta, zin inn!

Voor nu ben ik echt even helemaal klaar met typen dus tot de volgende! 🤯🤓💩

Kusjes