Bali

Ook al ben ik weer thuis, ik heb jullie nog genoeg te vertellen over Bali!

Na een vermoeiende rit en wat dagen uitgerust te hebben ben ik na Canggu naar Ubud gegaan. Het nadeel van Bali is dat er geen tot weinig openbaar vervoer is, hoe je dan van plek naar plek gaat? Met de taxi. Lekker duur natuurlijk, vooral als je geen mensen kunt vinden die dezelfde richting op gaan. Maar afijn, eenmaal in Ubud was ik al gelijk fan van de plek. Ubud wordt ook wel de culturele stad genoemd, doordat dit één van de weinige plekken op Bali is waar je daadwerkelijk wat van de cultuur kunt zien. Het hostel waar ik verbleef was een enorm fijne plek, vanaf het moment dat ik aan kwam waren er hele gezellige mensen en we hebben dus ook gelijk een scooter gehuurd om naar de Holy Water Temple te gaan. Nou de naam zegt het al, een tempel met heilig water. Dit is voor locals én toeristen een populaire plek, het was ook enorm druk toen wij er waren, ondanks dat het aan het einde van de dag was. Er werden hele bidons met het heilige water gevuld en meegenomen, kan altijd van pas komen natuurlijk! Omdat ik zoals gewoonlijk weer wat wonden had ben ik het water niet ingegaan. Heilig of niet, ik wilde de wond zo droog mogelijk houden en natuurlijk het heilige water niet vervuilen. Het meisje waar ik mee was besloot wel het water in te gaan, tip, neem wel droge kleding mee haha! Ze kon mijn jasje aan maar had het goed koud. Verder blijft een tempel een tempel. Ondanks dat het een ander geloof is, het Hindoeïsme, alle tempels lijken op elkaar. De ervaring bij de Holy Water Temple eindigde wat minder, we werden langs allemaal souvenirstands gestuurd en hier waren ze gewoon ronduit agressief. Ze pakten je hard bij je arm en trokken je gewoon mee, ookal zei je nee. Welkom in Bali, dit gebeurd dus overal...

De volgende dag ging ik met een andere groep op stap om wat watervallen te bezoeken. Met deze groep ben ik uiteindelijk 2 weken gebleven, het was zó gezellig! De eerste waterval van de dag heb ik niet gezien, deze kon je enkel goed zien als je in het water stond, wat ik dus niet kon/wilde, maar blijkbaar was ie heel mooi haha. De tweede waterval dacht ik fuck it, deze is mooi, ik wil een foto en ben ik dus wel het water in gegaan. Misschien niet de beste keuze geweest maar ik was al genoeg verstandig geweest :p (oja ik type deze blog vanaf mijn laptop dus helaas geen mooie emoji's om mijn verhaal nog beter te maken) 
Aan het einde van de dag waren we allemaal helemaal gesloopt en toe aan een rustig avondje. De anderen besloten om een sunrise-tour te doen op Mount Agung (ja degene die nu steeds uitbarst) maar omdat de wond precies op mijn knie zat heb ik het overgeslagen. Misschien ook omdat ik super lui was.

Note: Mount Agung is zelfs in Nederland in het nieuws geweest vanwege de uitbarsting. Dit gebeurt heel vaak, het vliegverkeer heeft er maar één dag last van gehad. Ook nu zijn er nog altijd kleine uitbarstingen, de veiligheid in het land verandert hier niet door! Veel mensen gaan twijfelen of het wel een goed plan is die kant op te gaan, het antwoord is absoluut! Vooral nu het hoogseizoen is, is het voor vele locals van belang dat er toeristen blijven komen, laat je niet wegjagen door een vulkaan! Daar hebben ze er genoeg van daar in Indonesië.

Na Ubud was het voor mij feest, we besloten naar Nusa Lembongan te gaan, iets waar ik al erg naar uit keek. Waarom? Het is een eiland, daarom. Ik ben nog altijd enorme fan van eilanden, ook al gaat er altijd wel iets fout. Spoiler: deze keer is alles helemaal goed verlopen.
Nusa Lembongan en Ceningan zijn twee kleine eilanden die verbonden worden door ''The Yellow Bridge'' gewoon een gele brug dus, deze ziet er wel leuk uit trouwens. De eilanden zijn zo klein dat je beide gezien kunt hebben in één dag op den scootert. De eerste dag kwamen wij rond een uur of 1 aan, deze sukkel is toen in slaap gevallen tot 18:00, dus veel heb ik die dag niet gedaan haha. De volgende dag ben ik vroeg vertrokken en beide eilanden helemaal rond gegaan, twee keer zelfs! Ja zo klein zijn ze. Maar ze zijn ook prachtig: mooie kliffen, hoge golven, heerlijke wegen en leuke strandtentjes. Duiken en snorkelen moet hier ook goed kunnen, maar daar wachtte ik nog even mee (want he knie nog altijd open) Was zeker een heerlijke dag en ook een absolute aanrader mocht je die kant op gaan!

Na de ''kleine Nusa's'' was het tijd voor de grote: Nusa Penida. Wát een eiland. Heel groot, slecht begaanbaar en niet zo toeristisch. Vele kiezen voor een dagtrip vanuit de andere eilanden, wij waren er zo'n 5 dagen. De meeste wegen zijn hobbelig maar prima te doen. Wil je echter naar de echte hotspots, dan wordt de weg echt één grote ramp. De dag dat wij naar Kelingking gingen was het op de terugweg bizar hard aan het regenen. Een gevalletje doorweekt tot den ondergoed, feels like home! Die weg zat vol grote putten, gaten, losse stenen en noem maar op. Door de hevige regenval waren die natuurlijk helemaal ondergelopen en stonden grote delen van de weg blank. Het enige wat je op zo'n moment kunt doen is goed je stuur vast houden en gaan, en natuurlijk hopen dat je niet in een super diepe put rijdt! Dit is gelukkig helemaal goed gegaan, op een paar keer de slappe lach krijgen na. 

De andere dagen waren bijna altijd hetzelfde, rustig wakker worden en dan met de scooter het eiland verkennen. Één dag ging het ''fout''. We waren naar een strand tussen wat kliffen gegaan en toen wij tegen sunset terug kwamen bij de scooters bleek 1 van ons een lekke band te hebben, sta je dan in the middle of nowhere. Gelukkig had het vrouwtje waarbij je wat gedronken hadden net alles afgesloten en was ook zij op weg naar huis. Zij heeft ons toen langs wat dorpjes gebracht en uiteindelijk iemand gevonden die onze band kon repareren. Wij bleven in het dorpje en Andy ging mee terug naar de scooter, wat waren we een hit daar! 1 man sprak wat Engels doordat hij een driver op het eiland was, hij vertelde dat de rest van de familie nog nooit Westerse had gezien en dan zitten daar 4 mooie meiden uit Engeland en Nederland :p Was best gezellig haha.

Natuurlijk het andere hoogtepunt van de reis was het snorkelen, met oa een Manta Ray. Niet alleen omdat het zo gaaf was, ook omdat ik de dood weer even in de ogen heb gekeken. (Oke er is toch iets fout gegaan ha) Hier komt ie: vol goeie moed zaten wij 's ochtends om 9:00 op een bootje richting Manta Point. Onderweg waren er al flinke golven zo nu en dan maar het zag er wel oke uit. Eenmaal bij Manta Point aangekomen zagen we gelijk een Manta dus we sprongen allemaal gelijk het water in. Manta Point zit eigenlijk naast een paar hoge kliffen & een soort grot. Toen we richting de Manta zwommen merkte ik al dat de golven wel erg hoog waren, ik lette ook meer daar op dan op de Manta eigenlijk (stomme ik). Toen we de Manta allemaal gezien hadden en deze weer wat verder was gezwommen werden de golven wel echt heel hoog, een metertje of 4 a 5 denk ik. (ja dat is hoog) Ik was dus op de boten aan het letten en er kwam zo'n hoge golf aan. Toen de golf bijna bij mij was zag ik een boot opdoemen op de golf, motoren naar mij gedraaid. Gezwommen voor m'n leven en net ontsnapt aan de boot ha, was wel ff een eng momentje! Toen ik net 2 tellen op de boot stond kwam er weer zo'n heerlijke golf aan, we gingen recht omhoog en knalde met een rotvaart op het water, goed dat het een sterke boot was anders was ie mooi door tweeën gebroken. Snel weg daar dus ha.
Ook op andere plekken was er een erg sterke stroming waardoor snorkelen niet ging, onderweg was het water op een paar plekken ook echt aan het kolken, was geen pretje. Uiteindelijk nog op een rustige plek leuk gesnorkeld en de rest ging uit hun plaat toen ik een zeeschildpad spotte. Al bij al was het best een prima ochtend, na mijn duikavontuur bij Borneo was ik toch nog een beetje bang maar we hebben het overleefd!

Wat ook op Nusa Penida was gebeurt was best sneu, in ons hostel zat een 72-jarige vrouw uit Australië die alleen aan het reizen was(!!) Toen ze over straat liep was ze aangereden door eens scooter, dus alle dagen hebben wij ook zo veel mogelijk voor haar gezorgd, was zo sneu en wat een lieve vrouw!

Na Nusa Penida scheidde onze wegen en ging ik alleen door naar Gili Trawangan, feesteiland en perfect om te duiken. Dat zou voor mij m'n laatste keer duiken in Azie worden, sad. Maar wat een eiland; super klein, gezellig en toch ook best mooi! Toevallig waren Marsha & Marc er dezelfde dagen als ik dus Zeeland was nog een beetje represent. Maar soms ben ik best een sukkel, ik ga absoluut niet vaak stappen, maar natuurlijk moest ik gaan de avond voordat ik zou duiken. Ik had tegen iedereen gezegd dat ik tot max 2 uur zou gaan en ze me dan naar huis moesten sturen, ik was om half 5 terug in het hostel, oeps. Ik dacht ook dat ik m'n telefoon aan de lader had gedaan, niet dus. De wekker die ik al super slim de avond van te voren had gezet was dus niet afgegaan en werd ik veeeeelste laat wakker, dat was duik 1 :') 
De volgende duik heb ik wel gehaald gelukkig en mijn god, wat een duik. Zoals ik eerder vermelde spookte het duiken bij Borneo nog flink in m'n hoofd. Vooral dat zonder lucht zitten op 30 meter was echt geen pretje. Mocht ik het niet eerder vermeld hebben: ik had een absolute hekel aan driftdiving, oftewel met de stroming mee driften als deze te sterk is om tegen te vechten.
Nouuu dus wij gingen mooi aan de ene kant van het eiland naar beneden, aan de andere kant van het eiland kwamen we weer boven. Mijn god zo'n stroming heb ik nog nooit gehad, maar verrassend genoeg vond ik het echt wel leuk deze keer. Ook omdat we echt 20+ schildpadden hebben gezien, maar deze stroming was zó sterk dat je gewoon geen keuze had. De bellen kwamen voor je uit, zo sterk was het ha. Was wel enorm lachen gelukkig én deze keer had ik gewoon goede gear. 
Op Borneo zei de divemaster dat het aan mijn luchtverbruik lag, dat ik zo slecht was qua ademhaling en dat er niks met de gear mis was. Gelukkig toonde duik 2 op de Gili's aan dat dit bullshit was. We gingen naar een wrak, mijn favoriete soort duik! Ik was met 3 instructeurs en een divemaster, gewoon allemaal lekker fundiven. We zijn tot 30 meter gegaan, er was wat stroming en hebben het 56 minuten volgehouden. Aan het einde van de duik hadden we allemaal hetzelfde bar aan lucht over, dus nu weet ik gewoon zeker dat het gedoe op Borneo niet aan mij lag ha! Maar dit was echt één van m'n beste duiken ooit. Normaal hield ik het altijd wel een dik uur vol, maar dat was op 18/20 meter. Best wel trots op mezef haha.
Duik 3 was ook zo'n goede duik, weer flinke stroming en mooi koraal, heerlijke duik!

Na drie duiken was het helaas tijd om te gaan, helaas helaas. Terug naar het vaste land van Bali, Gili-T is zeker een goede afsluiter geweest! Helaas was ik wel wat ziekjes geworden, ik denk dat het kwam door alle spanningen om weer naar huis te gaan. Op de boot van Lombok naar Bali zat ik dus ook boven om wat frisse lucht te krijgen: doe dit niet. Ik was heeeelemaal doorweekt, de zee had geen genade met ons en heeft ons flink te pakken gehad met de golven. Wat wel enorm gaaf was, was dat we dolfijnen zagen! Zeker een stuk of 10 dolfijnen sprongen voor onze boot weg. Ik had ze nog nooit in het wild gezien maar damn, wat een prachtige beesten! Dat was een geweldige afsluiting.

Eenmaal terug op Bali ging ik naar Seminyak om mijn laatste dagen door te brengen, oa om een tattoo te laten zetten en wat te shoppen! Met de tattoo ben ik echt enorm blij en ook nog een leuk jurkje gescoord. Maar toen de 30e was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Het was nog even spannend door de vulkaanuitbarsting maar het vliegveld was weer vrij gegeven. Ik zou om 09:00 vliegen dus om 06:00 vertrok ik vanuit het hostel. Toen ik om 06:15 aankwam zag ik dat mijn vlucht was verplaatst naar 09:35 dus ging ik nog even snel een ontbijtje halen. Dit had ik beter niet kunnen doen, eenmaal door de eerste security check was het een chaos daar. Enorm lange rijen, geen orde of duidelijkheid en alles duurde super lang. Je raad het al; toen ik eindelijk aan de beurt was om mijn bagage te droppen hadden ze de vlucht net gesloten. Ik heb dik 2 uur in verschillende rijen gestaan maar my god het schoot niet op. Toen kreeg ik een nieuwe vlucht om 17:45. Gelukkig had ik er voor gekozen om 12 uur op Singapore door te brengen, want gratis bioscoop en goed shoppen, maar die tijd mocht ik mooi op Bali doorbrengen. Uiteindelijk was ik om 14:00 maar weer in de rij gaan staan, just to be sure. Uiteindelijk ruim op tijd overal door, wat gaan eten en de gate gaan opzoeken. Of toch niet.. Er kwam maar geen gate voor mijn vlucht en uiteindelijk vertrokken we pas om 20:00 vanuit Bali naar Singapore. Mijn vlucht naar Amsterdam was om 01:00 dus alles net gehaald gelukkig, maar mijn god wat was ik er klaar mee die dag. Natuurlijk weer lekker classic dat dit mij moet overkomen op de laatste dag van mijn reis.

En ja, daar stonden we dan, 's ochtends om 8:35 landde ik op Schiphol. Het duurde bizar lang voordat mijn bagage kwam dus ik had maar een treinkaartje in die tussentijd gekocht. Ik zou namelijk met de trein naar Goes gaan, daar werd ik opgehaald om mijn moeder te kunnen verassen. Maaaar, toen liep ik de deuren door en stonden mijn liefste vrienden op Schiphol met echt het mooiste spandoek ooit (haat jullie) Ik had echt niks verwacht dus was een enorme verassing! Toen was het op naar Heinkenszand met de auto (doei €28 voor een treinkaartje) 

Eenmaal in Heinkenszand aangekomen, en wat denk je, is m'n moeder niet thuis :') Die was al weer in Oudelande, dus daar heengereden en haar toch nog kunnen verassen. Eenmaal thuis was ik gebroken en die avond heb ik mijn bed niet eens gehaald, om 5 uur 's nachts werd ik wakker op de bank. Is overigens al vaker gebeurd, love onze bank haha. 

Nu ben ik al bijna een week thuis en binnenkort begint het echte leven weer met werken. Ik zal nog wel eens een blog schrijven met terugblikken op de reis, want dit ga ik nooit meer vergeten! Nu zijn m'n vingers moe en moet ik m'n pyjama maar eens veranderen in een fatsoenlijke outfit, het is namelijk kermis op het dorp!

Ajus en tot de volgende